İnsan insanın şifacısıdır
Nerede yalnız ve kendini yalnızlaştırmış bir insan varsa bilin ki depresyon kapısındadır.
Yaş aldıkça kendi değerinin daha çok farkında oluyor insan. O yüzdendir ki kırılmaktan, incinmekten daha çok korkuyor ve koruyor kendisini. Kendisine zarar verip üzdüğünü düşündüğü insanları tek tek çıkartıyor hayatından. İyi de yapıyor aslında!
Çevresinde birkaç kişi bırakıp yalnızca onlarla görüşüyor. Onlarla yaptığı paylaşımlar yeterli geliyor. Çünkü onlarla birlikteyken yorulmuyor, rahat ediyor ve huzur buluyor. Peki, ne kadar sürüyor?
Bir süre sonra “Dünya işleri bitmez” diyerek, o birkaç kişiye de vakit ayıramaz oluyor. Ev ortamı ve iş hayatı derken küçük bir dünyanın, birkaç metrekarelik bir alanın içinde koşturup duruyor.
Kendisine iyi gelen, ayrı ve özel tuttuğu o birkaç kişiyi de görüp arayamaz oluyor. Yalnızlaşıyor yavaş yavaş. “Bir an önce eve gideyim” halleri, “İlk fırsatta bir araya gelelim” diyerek geçiştirilen telefon görüşmeleri... İş yerindeki yoğunluktan dolayı öğle yemeklerini masa başında kendi kendine sohbet ederken buluyor kendini.
Bir bakıyor ki tek başına!
Bu noktadan sonra eğer tek başına için için birileriyle tartışmaya da başladıysan, tek uğraştığın şeyin aslında kendin olduğunu görmeye de başlarsın. Sadece kendin ve mutsuzluğun! “Eğer buraya ne ara geldim?” diye sorabilecek gücün varsa, cevap ışıl ışıl parlar!
İnsanlardan kaçmakla, herkese bir bahane bulup kendinden uzaklaştırmakla başladı her şey.
Gün gün yalnızlaştın... Hayatında sana benzemeyen insanları sevmeyip kovdun. Sözüm ona ‘korudun kendini’... Halbuki kendini kendinden koruyamadın. Egondan, kibrinden koruyamadın...
Sonuç; yalnız, mutsuz, kısır döngü ve depresif bir hayat.
Çözüm; yaşamınızda iletişimi arttırın.
Yaşlılar; üst komşuya çıkın. Bırakın kızınıza, torununuza laf söylesin! Yeter ki kaçmayın insanlardan, alışverişinizi yapacak güç bulun kendinizde, yürüyün, yeni insanlarla tanışın.
Çalışanlar; “Çok mu yoğun çalışıyorsunuz, kafanızı kaşıyacak vaktiniz kalmadı mı?” Yine de yeni ve farklı insanlarla tanışmaya gayret edin. Farklı bakış açıları hiç de farkında olmadığınız bir dünyanın kapılarını açabilir. Birlikte gülebildiğiniz, eğlenebildiğiniz insanları ise asla kaybetmeyin.
Çünkü nerede yalnız ve kendini yalnızlaştırmış bir insan varsa bilin ki depresyon kapısındadır.
Nerede depresyon içinde bir insan gördünüz, bilin ki o dünyanın en yalnız insanıdır.
Unutmayın, her ne kadar insan insanın kurdu gibi olsa da insan insanın şifacısıdır!
Birlikte gülebildiğiniz, eğlenebildiğini insanları asla unutmayın.
