SEVMEKTEN VAZGEÇMEK
Bir insanı sevmenin, değer vermenin önüne neler koyarsın?
Bir insanı sevmekten kolayca vazgeçtiğin kadar nelerden vazgeçersin?
Bir insanı sevmek, bir insana değer vermek birçok değerin üstünde farkında mısın?
En kolay vazgeçtiğimiz şeydir bir insanı sevmek...
En zor ise dünya malından vazgeçeriz.
Madde dünyasını merkezimize alarak yaşarız.
Hatta “Seviyorum” dediğimiz ilişkileri bile onun üzerine kurarız.
Hangisi gerçek, hangisi yalan bir süre sonra unuturuz.
En iyi arkadaş, en iyi dost, sırdaş, kardeş o olur.
İnanırız; hem kendimize, hem de ona...
Halbuki:
Ne kolaydır bir insanı sevmekten vazgeçmek...
Onun istediği gibi olmamaya başladığında değişiverir bir anda her şey.
Onun duygularına, onun kazançlarına hizmet etmediğinde aranızdaki o derinmiş gibi görünen, birbirinize sımsıkı bağlıymışsınız sandığınız bağlar kopuverir.
Sevmekten vazgeçersiniz.
Belki de o sizi sevmekten vazgeçer.
Görünmeyen, kağıda dökülmeyen, söze dökülmeyen sözleşmeler vardır.
Seni çok severim “çünkü”...
Seni çok severim “eğer”...
İşte o boşlukların içi doldurulur.
Adına “sevgi antlaşması” deriz.
Gizlidir ama herkes bilir.
Bu sınırların içinde gerçek olduğuna inandığımız sevgiyi büyütürüz.
Miş gibi, mış gibi yapar inanırız.
Ta ki biri kural ihlali yapana kadar...
İşte o zaman kimse kimsenin gözünün yaşına bakmaz bırakıverir, gidiverir, bitiverir.
Antlaşma feshedilir.
Bir iki gün üzülür, acı çekilir, biraz konuşulur, sonra da unutulup gider çoğu zaman.
Herkes kendine yeni yollar çiziverir, yönünü değiştirirken hiç zorlanmaz.
Bazen de karşındaki “rağmen” diyerek sever seni.
Her şeyinle, olduğun gibi, beklentisiz, hesapsız sever.
Görünür, görünmez antlaşmalar, sınırlar, çizgiler yoktur.
Onlar da terk edilir.
Ama onlar sevmekten hiç vazgeçmezler.
Yürekleri ateşin içindedir de yanmaz, çünkü o sadece sevmeyi bilir.
Yana yana “her şeye rağmen” sever.
Ne kolaydır bir insanı sevmekten vazgeçmek...
Bağımlılıklarımızın adı bile madde üzerine kurulmuş.
Sigara, alkol, tüketim vs gibi.
Siz hiç duydunuz mu bir doktorun “Çok sevme öldürür” dediğini?
Halbuki...
Sevmekten vazgeçtiğinde ölürsün ama farkında bile olmazsın.
Sevgisizliğin ölümü daha yavaştır.
Yalnızlaşırsın, konuştuğun duvarlar, aynalar olur.
Satın aldıkların seni anlar mı?
Sen gene de onları büyütürsün, çoğaltırsın.
Kendine koca bir hükümdarlık kurarsın.
Yalnızlığın saltanatını sürersin.
Mutsuz ve sevgisiz...
Bir insanı sevmekten vazgeçmeyenler mi?
Onların hayatında renkler, ışıklar vardır.
Onlar kolay unutur, affeder.
Onların yürekleri her şeye rağmen sevmeye devam eder.
Sahip oldukları en değerli şey ise sevmekten vazgeçmeyen yüce gönülleridir.
O da her şeye değer...
