Zamanın Eli Değdi Bize

Doğayı seven , denizi seven , domates eken , bahçesini sulayan , denizdeki çakıl taşları ile sohbet eden , kediye köpeğe bir kap yemek veren , kelebeğin uçuşunu izleyen, arıya saygı duymayı , zeytinin doğumuna bereketine inanmayı matah bir şey sayar olduk...

Olması gerekenleri, var olması gereken halleri unuttuk.. Doğumla bizde var olan duygular bunlar.

Gel Gör ki zamanın eli değdi bize.

İnsanın insana olan desteği , bir çocuğun başını okşamayı, onunla oyun oynamayı, sana ihtiyacı olan insanlarla an da kalmayı, onlarla bir gülümsemeyi yapanları Ay'a çıkmış kadar iş becermiş sayıyoruz..

Özün bu..

Ey İnsan Öz bu..

Unuttuk mu ?

Evet evet

Siz kendinizi sevmiyorsunuz..

Kendini seven sevgiyi ve tüm halleri bilir..

Tüm kainatı sevmeyenler, kendini sevmeyenler..

Bu kadar acımasız

Bu kin, bu nefret, bu sevgisizlik neden ?

Zamanın eli mi değdi ?

Her şeye ulaşmak kolay olunca kadir kıymet bilmez mi olduk ? Kendimizi göremez mi olduk? Kendimizle bir bizi var eden Dünya’ya gözlerimiz kapandı mı ?

Bunları yazarken yorgunum ;

Yangına,

Sele,

Depreme,

Müsilaha,

Çocuklara,

Arıya,

Sincaba,

Domuza,

Marmaris'te ki yangından evime gelen tospiğin gözünün içine bakarak ağlamaktan, yangın yerine bir pil, bir maske istemekten. Gittiğim köydeki evi yanan ailenin çocuklarının bu zamana kadar tableti olamadığını duymaktan, hiç online derse giremediğini söylediğinde kendi imkanlarımdan utanmaktan, kadın cinayetlerine üzülmekten,

doğanın hazinelerinin hor kullanılışıma direnmeye çalışmaktan, kendi içinizdeki savaştan, kimlik çatışmanızdan, yüksek egolarınızdan, ben kaygınızdan, cebinizdeki para ile çevrenizi satın alırken kendinize bir KALP alamamış olmanızdan ve bunu ceremesini çekmekten, bütün bunları yaparken bir yandan özgürlüğümü gözetmekten,

Yoruldum.

Duam, isteğim, çağrım.

İnsanca, özgürce, güven içinde yaşayacağım bir düzen, aldığı görevi yerine getiren, getiremiyorsa devreden, utanan, dürüst yöneticiler.

Duam, gün gelsin ve devran dönsün. Gezegende yaşanan bu büyük bilinç değişikliği her katmanda göstersin.. İnsanı, doğaya sevgili, dayanışma temelli, birlikte serpileceğimiz, her an arkamızı kollamamız gerekmeyecek bir yuva olsun bu vatan..

Dünya safrasını atsın, küllerinden yeniden doğsun...

Sen, ben, biz.

Kendini severek başlayan ve onun ötesine çıkanlar,  zor bir dönemde, bu mücadelede, bir şeyler yaparken kendi toprağımıza su vermeyi unutmayalım..