SAMİMİYET

“Çevrendeki insanlar susacağı, konuşacağı ve duracağı yeri bilmiyorlarsa, sen fazla adım atmışsındır onlara. Biraz geri çekil.” T.S.Eliot

SAMİMİYET 

Kendi alanının sınırları nerede bitip karşındakinin alanın sınırlarının nerede başladığını bilmek ve ilişkilerimizi bu şekilde yürütebilmek hassas terazi gibi. Kolay değil. Çünkü iyi niyetli olmak adı altında büyük bir maske var takınılan.

Benzetme yaparsak...

Misal bir çiftliğiniz var. Çiftliğinizdeki tavuklara, karşı çiftlikten tavukların karıştığını görüyorsunuz. Bu yabancı tavuklar gezerken arada yolunu şaşırıyor ve o delik olan çitten içeriye giriyorlar.

Önceleri sorun etmiyorsunuz çünkü “Kış kışladığınızda” gideceğini biliyorsunuz. Bu arada kopmuş olan çiti işten güçten vakit bulamayıp yaptırmayı da erteleyip duruyorsunuz. 

Zaman içerisinde, alanını genişletmeye alışmaya başlamış olan bu tavuklar serbest gezmeyi abartarak, o delik olan çitti daha da genişletiyorlar.

Bir süre sonra hangi tavuklar sizin hangisi karşı çiftliğin olduğunu karıştırıyor hatta onlarda kendilerini o çiftliğin sahibi gibi hissedip sizin alanınızdan çıkmamaya başlıyorlar.

Bu durumdan memnun olan horozlar ve rahatsız olan diğer hayvanlar olsa bile fark etmez oluyorsunuz. Gözünüz alışıyor. Çit bir süre sonra hepten yıkılıyor ve bir sabah bakıyorsunuz  sizin çiftliğinizde hiç tavuk kalmamış.

Üstüne bir de karşı çiftliğin sahibi gelip, “Benim tavuklarım kayıp onları sen alıştırdın nerede onlar?” diye hesap sorar halde bulduğunuzda vay halinize.

Bu olaylar örgüsü öyle yavaş gelişir ki, sonunun ne zaman geldiğini fark edemezsiniz bile.

Öyleyse sen sen ol, çiftliğinin çitini kontrol et. Delik, kopuk bir yer var mı?

Yüksekliğini de kontrol et. İçeriye sızamayan duvardan atlamasını da bilir.

En güzeli sen bir de  köpek al. En azından gelene geçene, girene çıkana havlar. Şimdi rahat edebilirsin. Unutma olacaklardan biraz da sen sorumlusun. 

İyi niyetiniz bazen  özel alanınıza açılan kocaman bir kapı olur.