“Kendini Sevmek” eşit değildir “Ben Merkezci olmak”
Toplum bilincinden birey bilencine geçmenin önemi ile ilgili pek çok şey yazılıp çiziliyor.
İnsanın kendine yapabileceği en iyi şey hayatını kendi olarak geçirebilmek. Bunu yapmaya inanmak ve seçtiği yolda yürümek için kararlı davranmak.
Altın kural ise;
Kendi olarak yaşayacağı hayatın zevkini alabilmek için hatalarının sorumluluğunu taşıyabilmek!
Bizim gibi toplumsallığın bireyselliğin önünde durduğu toplumlarda kendi yolunu çizme süreci, otobanı bırakıp patikandan gitmek kadar zorlayıcı olabilir.
Bildiğimiz, herkesin yaptığı ve sonuçlarına aşina olduğumuz yol varken, deneme yanılma yöntemiyle sonucunu tam kestiremediğimiz bir yola girmek çok cazip gelmeyebilir.
Hatta gereksiz bile gelebilir. Ancak patikanın manzarasını görünce iş değişir.
Patikada istediğin yerde durup etrafı seyredebilir, manzaranın tadını çıkarabilirsiz.
Ne zaman gidip ne zaman duracağına sen karar verirsin ve kurallarını deneyimlerin ve değerlerine göre oluşturursun.
Kendi hayatının sahibi olmak, otobandan çıkıp patikanda ilerlemek cesaret ister, yeri geldiğinde net bir şekilde hayır diyebilmeyi gerektirir.
Hatalarında duyacağın “ben sana söylemiştim”ler karşısında “öğrenmek için yaşamam gerekiyormuş” demeyi ve buna inanmayı gerektirir.
İşin özü kendine inanmayı gerektirir.
Kendinle tanışma, anlaşma, kendine güvenip yolculukta kendinle yürüme başladığında değişirsin.
En samimi arkadaşın kendin olur, en önemle ve en doğru fikirler kendininkiler diye düşünürsün.
Kendini sevmek ile kendine tapmak noktası yan yana, çok yakın bir o kadar uzaktır.
Kendini sevmek demek dünyanın merkezine kendini koymak demek değildir.
Tam tersi kendini sevmek demek kendi olma yolculuğunda kendine tanıdığın olanakları çevrene tanıyabilmektir.
Eşsizliğini farketmenin en güzel yanı diğerlerinin eşsizliğini görebilmektir.
Ancak kendini gerçekleştirebilen kişi başkasındaki farklılığı, eşsizliği görecek görüşe sahip olur.
Kendini sevmek kendini bilmek ile başlar. Kendini fark edip, yapabileceklerine inanıp yolcuğa çıkmak serüvenin başlangıcıdır.
Macera bir kez başladı mı, o tat damakta bir kez hissedildi mi geri dönüş yoktur.
Ve özgürlük kendin gibi olup, başkalarının özgürküğünden keyif almaktadır.
Yani,
“Kendini Sevmek” eşit değildir “Ben Merkezci olmak”
Farklıyken birlikte güzel olabilmektir.
